سروش صحت بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون، در چهلمین نشست چای و داستان در سالن اجتماعات مدرسه اسلامی هنر به تبیین موضوع جهان مؤلف پرداخت و گفت: هر انسانی برای زندگی کردن به اعتقاد نیازمند است، اگر ما جهانبینی و اصولی نداشته باشیم، نمی‌توانیم اعمال خود را مورد سنجش قرار دهیم. همان‌طور که انسان برای زندگی به جهان بینی نیاز دارد، برای نوشتن هم نیازمند جهانبینی است و تا زمانی که نویسنده جهان بینی نداشته باشد، نمی‌تواند درست بنویسد. این که در ابتدای کار مقلد کسی باشیم، خیلی به جا، درست و طبیعی است، اما بعد از مدتی برای داشتن حرف درست باید به نقطه اجتهاد یا نقطه نظر شخصی برسیم، به این معنی که تألیف و قلم، با احترام به همه کسانی که از آنها تأثیر گرفته‌ایم، مستقل از آنها باشد و به جرأتی دست پیدا کرد که بتوان سلیقه شخصی خود را ابراز کرد. ما باید به سلیقه شخصی برسیم و در اصول هنری باید این سلیقه را بسازیم. همه ما طبیعتا با ژن‌های خود به دنیا آمده و تحت تأثیر اساتید در مدارس رشد می‌کنیم، اما از جایی باید خود را پیدا کنیم. تا وقتی سلیقه شخصی نداشته باشیم و جهانی پشت سر ما نباشد، نمی‌توانیم از خواندن و نوشتن خود لذت ببریم و تصمیم بگیریم که چه بخوانیم و چه نخوانیم. جهان یک هنرمند قطعا گسترش و عمق و گاهی اوقات تغییر می‌کند، به طوری که عقیده‌ای را که تا 20 سالگی داشته است، هم اکنون ندارد، چراکه دانش او سبب ارتقای فهم وی شده است. هر مؤلفی اعم از نقاش، موزیسین یا نویسنده برای نوشتن از یک انبانی استفاده می‌کند و باید توجه کرد که این انبان از کجا پر شده است، هر قدر ذهن، ژن، تربیت، تجارب، خوانده‌ها، شنیده‌‌های او گسترده‌تر باشد، راحت‌تر و بهتر می‌تواند بنویسد. قاعده نویسندگی در زیاد خواندن و نوشتن است و ما با خواندن و نوشتن جهانی را مختص به خود می‌سازیم.
