داستان‌نویسی تکمیلی (دورۀ اول: نامه‌های یوسا)

نویسندگی نیاز به آموزش دارد؟

«همه قبول دارند که برای موسیقی، نقاشی، طبابت، حتی رانندگی و خیلی چیزهای دیگر باید آموزش دید اما خیال می‌کنند برای نوشتن نیازی به آموزش نیست و همین که قلمی باشد و کاغذی، کافی است. نتیجه چه می‌شود؟ رکود فعلی ادبیات داستانی ایران که یکی از مهمترین دلایلش همین باور نداشتن به لزوم آموزش است، که منجر می‌شود به خودرَوی و پراکنده‌رَوی.

امروز کتاب‌های فراوانی در قفسۀ کتابفروشی‌ها هست که نویسنده‌شان ایده‌ای خوب یا حتی درخشان داشته، اما چون به فن نویسندگی مسلط نبوده، نتوانسته آن را درست و درمان اجرا کند؛ و این هدر رفتن قابلیت‌هایی است که در صورت تربیت درست و حرکت در مسیر سالم، می‌توانستند آثار بهتری خلق کنند. این، بر باد دادن سرمایۀ بالقوۀ انسانی و اجتماعی است. هنر نویسندگی هم مثل همۀ حوزه‌ها و رشته‌های دیگر قابل آموزش است.»

این‌ها حرف‌های کاوه فولادی‌نسب است. او سال‌هاست که معلم داستان‌نویسی است و بر این باور است که در هر هنری، شما علاوه بر استعداد و اشتیاق درونی، نیازمند آموزش اصولی و مهارت‌آموزی هستید تا از آزمون و خطاهای بارها آزموده‌شده عبور کنید و بهتر و سریع‌تر پیش بروید.

در کارگاه داستان‌نویسی تکمیلی (دوره اول) چه می‌گذرد؟

کاوه فولادی‌نسب در این دوره بر پایۀ کتاب «نامه هایی به یک نویسنده جوان» اثر ماریو بارگاس یوسا پیش می‌رود و در هر جلسه دو نامه از یوسا را می‌خواند و تشریح می‌کند، و پس از آن، به نقد داستان‌های هنرجویان می‌پردازد.

در این کارگاه، مَثَل کِرم کدو و کاتوبلپاس، فریبایی و سبک، راوی، فضا و زمان، سطح واقعیت و چرخش و جهش کیفی، جعبۀ چینی و دادۀ پنهان، ظروف مرتبطه و … به بحث و هم‌اندیشی گذاشته می‌شود.

این کارگاه به درد چه کسانی می‌خورد؟

هنرجویان برای استفاده از این کارگاه، بهتر است دوره‌های نویسندگی مقدماتی و پیشرفته را گذرانده باشند تا بهرۀ بیشتری از این کارگاه ببرند.

سرفصل‌های دوره

1. مقدمات و طرح مباحث کلی
2. مثل کرم کدو و کاتوبلپاس
3. فریبایی و سبک
4. راوی، فضا و زمان
5. سطح واقعیت و چرخش و جهش کیفی
6. جعبۀ چینی و دادۀ پنهان
7. ظروف مرتبطه و ختم کلام
8. گفت‌وگوی آزاد و جمع‌بندی