موشن‌گرافیک (پرورش ایده) – زمستان 1401

در دورانی هستیم که تولید و مصرف محتوای ویدیویی اقبال زیادی دارد. انبوه نرم افزارها و اپ‌ها مسیر سخت پیشین تولید «تصویر متحرک» را به راحتیِ چند کلیک و تاچ کرده‌اند. اما آیا نرم افزار مهمترین عنصر در ساخت «تصویر متحرک» است؟ ریشه‌ها و بنیان‌های یک اثر خوب و ماندگار از کجا نشأت می‌گیرد؟

یادم می‌آید روزهای اول ترم یک معماری وقتی داشتم تکالیف کلاس را انجام می‌دادم و اسکیس مناظر و پرسپکتیوها را تکمیل می‌کردم یکی از بچه‌ها آمد بالای سر کارهایم. چند دقیقه‌ای مشغول نگاه کردن شد. (به واسطهٔ علاقه و اهتمامی که در سنین پایین‌تر به نقاشی و طراحی داشتم اوضاعم کمی بهتر از دیگر بچه‌ها بود) در نهایت پرسید مدادی که استفاده می‌کنی مدلش چیه؟ نگاهی به بالای مداد نصفه و نیمه‌ام کردم و گفتم «دو بی». سری به تأیید تکان داد و رفت. با گذشت سال‌ها این موقعیت همچنان گاه و بی گاه برایم تکرار می‌شود؛ این کار رو با کدوم نرم افزار درست کردی؟ این نرم افزار بهتره یا اون و سؤالاتی از این قبیل.
مثل خیلی از کسانی که وارد عرصه هنر می‌شوند خلق کردن مهیج‌ترین چیز برایم بود. کم کم از معماری به سمت تصویر و گرافیک و بعدتر دنیای سه بعدی و جهان متحرک _که گرته‌ای از جهان زنده بود_ حرکت کردم. از میان راه و بیراهه‌های تمام نشدنی آموزش نرم افزاری و مباحث تکنیکال، از میان حیرانی میان انتخاب نرم افزار مناسب، از میان پروژه‌های سخت و فشرده و حال خوب کن و بعضاً شکست خورده، در نهایت چیزهایی دستگیرم شد و انبوهی پرسش.
این‌که زُهدان تصاویر دیجیتال کجاست؟ پیش از نرم افزار دنبال چه چیز باید بود؟ چطور یک اثر هنری بی زمان می‌شود؟ آیا فرمولی قطعی برای موفقیت در خلق اثر هنری وجود دارد؟
سؤالاتی از این دست، به همراه چیزی که من اسمش را «فصل صفرم تصویر متحرک» گذاشته‌ام، موضوع بحث و گفتگوی ما در این دوره است. و راستش را بخواهید خیلی از نرم افزار و پلاگین و اپ و… خبری نیست مگر چند قطره.