کسی که می‌خواهد فیلمنامه‌نویس شود باید سه تا گام را محکم بردارد:
گام اول: مطالعۀ مبانی نظری
برای مطالعۀ مبانی نظری، شما باید حداقل این دو کتاب را به عنوان منبع همواره دم دست داشته باشید: کتاب «داستان» از رابرت مک‌کی، برگردان محمد گذرآبادی، انتشارات هرمس؛ و کتاب «آناتومی داستان» از جان تروبی، برگردان محمد گذرآبادی، انتشارات آوند دانش.
در کنار منابع نظری، باید رمان، نمایشنامه و فیلمنامه هم مطالعه کنید به این شکل که: حداقل هفته‌ای یک فیلمنامه، هر دو هفته یک نمایشنامه، و هر سه هفته یک رمان را تمام کنید.
گام دوم: درست فیلم دیدن
شما باید طوری برنامه‌ریزی کنید که بتوانید یک فیلم را سه بار در یک هفته ببینید.بار اول مثل همه به تماشا می‌نشینید. بار دوم سعی می‌کنید ربط داستان‌ها به هم را بیابید و چگونگی روایت رویدادها را بررسی کنید؛ اینکه رابطۀ علی‌معلولی بین‌شان چگونه است، شخصیت‌ها چگونه تعریف می‌شوند و چالش‌هایشان به چه صورت است. و بار سوم به گونه‌ای می‌بینید که بتوانید خلاصۀ آن را بنویسید بدون اینکه از روایت حتی یک بخش از داستان غافل شوید.
گام سوم: نوشتن
چه بنویسیم؟ خلاصۀ داستان‌ها و رمان‌هایی که می‌خوانید و فیلم‌هایی که می‌بینید را بنویسید؛ این کار بعدها در نوشتن ایده و طرح خیلی به شما کمک می‌کند.
همچنین از روی نثر داستان‌های کوتاهی که می‌خوانید رونویسی کنید تا دست و ذهنتان به جمله‌بندی‌ها عادت کند. این کار بعدها در دیالوگ‌نویسی و شرح صحنه‌نویسی بسیار کمک می‌کند. مخصوصاً اگر آثاری را که با دوره و عصر ما فاصلۀ تاریخی دارند رونویسی کنید، خیلی بهتر است.
و دیگر اینکه هر روز آنچه برایتان رخ می‌دهد و هر آنچه به ذهنتان می‌آید را بدون سانسور یادداشت کنید. برنامه‌ریزی کنید که روزانه یک‌ساعت‌و‌نیم وقت بگذارید برای نوشتن.
در زمینۀ نوشتن این دو کتاب هم خیلی خوب و کارگشاست: کتاب «راه داستان» از کاترین آن جونز، برگردان محمد گذرآبادی، نشر هرمس؛ و کتاب «راهنمای عملی نمایشنامه‌نویسی» از نوئل گرگ، برگردان علی‌اکبر علیزاد، نشر بیدگل.
