اگر به‌تازگی وارد دنیای عکاسی شده‌اید و دوربین DSLR یا بدون‌آینه خریده‌اید، احتمالاً یکی از اولین سؤال‌هایی که با آن روبه‌رو شده‌اید، تفاوت حالت‌های مختلف دوربین است. روی پیچ تنظیم دوربین (Mode Dial) حروف و علامت‌هایی وجود دارد که هر کدام نشان‌دهنده یک حالت عکاسی هستند. در این یادداشت آموزشی، با هشت حالت اصلی دوربین‌های دیجیتال آشنا می‌شویم؛ حالت‌هایی که تسلط بر آن‌ها، یکی از پایه‌های مهم یادگیری عکاسی‌ست.
نویسندگی خلاق، بیش از آنکه تنها هنر نوشتن باشد، مهارتی است که نیاز به درک ساختار و تمرین مستمر دارد. در این یادداشت، به سراغ یکی از بنیادی‌ترین مباحث داستان‌نویسی می‌رویم
حافظ شیرازی یکی از چهارستون تزلزل‌ناپذیر شعر فارسی است؛ در کنار فردوسی، سعدی و خیام. او در قرن هشتم هجری می‌زیست؛ زمانی که فرهنگ اصطلاحات عرفانی و صوفیانه در زبان فارسی شکل‌گرفته و قوام‌یافته بود. حافظ باتکیه‌بر این میراث، زبان را به اوج رمزپردازی رساند و بسیاری از واژه‌های ساده را به مفاهیم اسطوره‌ای تبدیل کرد.
برای کسی که با تصویر، صدا، روایت یا هر شکلی از بیان هنری سروکار دارد، دیدنِ درست اولین قدم است. بسیاری از آثار هنری که در نگاه اول بی‌معنا یا ساده به نظر می‌رسند، در واقع حاصل یک نگاه فرم‌گرایانه دقیق‌اند. نگاه بدون پیش‌داوری، بدون استعاره‌سازی، و با تمرکز کامل بر آنچه «هست».
بچه‌های کوچک وقتی می‌خوابند، سینه‌شان هنگام تنفس تکان نمی‌خورد. چون تنفس‌شان از نوع «شکمی» است و از «دیافراگم» تنفس می‌کنند. دیافراگم، پردۀ نازکی است که ریه‌ها را از اندام‌های پایینی جدا می‌کند. همۀ ما این نوع تنفس را داریم. یعنی شما هر کسی را ببینید که به صورت قفا خوابیده باشد، تنفس شکمی دارد. ولی اگر به همین آدم وقتی بیدار می‌شود و با ما گفت‌وگو می‌کند، نگاه کنید، می‌بینید که قفسۀ سینه و ریه‌هایش چقدر حرکت دارد. تنفس شکمی چه اهمیتی دارد؟
خیلی مهم است که در پرداخت داستانی و نوشتن جزئیات خرده‌روایات دقت کنید چراکه مخاطب براساس پرسپکتیو روایت شما نتیجه می‌گیرد که راوی در کجای محور زمان ایستاده و می‌تواند با داستان همراه شود و پیش بیاید.
باید برای هر عنصر داستانی بررسی کنید چه نویسنده‌ای در چه اثری درخشان ظاهر شده، آن را ملاک و الگوی خود قرار دهید. این آن چیزی است که در سبک‌شناسی دنبال می‌کنیم
ویراستار مسئول علمی‌تر کردن، بازنویسی، نمونه‌خوانی و نقد و طراحی اثر هم نیست. ویراستار حق ندارد سهواً یا عمداً مفهوم مدنظر نویسنده را عوض کند. پس وظیفۀ ویراستار چیست؟
خشت اول و فونداسیون هر اثر روایی «یک شخص و یک مسئله»ی جذاب است. پس وقتی کسی می‌گوید که «یک ایده دارم ولی نمی‌دانم چه‌طور آن را گسترش بدهم»، مسئله این است که احتمالاً «یک شخص و یک مسئله»ی ضعیفی دارد.
چه بنویسیم؟ خلاصۀ داستان‌ها و رمان‌هایی که می‌خوانید و فیلم‌هایی که می‌بینید را بنویسید؛ این کار بعدها در نوشتن ایده و طرح خیلی به شما کمک می‌کند.
داستان‌نویس خوب کسی است که لابراتوار چاپ عکس دارد! یعنی به جای آنکه جمله بسازد، عکس تولید می‌کند؛ به عبارت دیگر، هر کلمه پیش از آنکه در خدمت تشکیل یک جمله باشد، باید پیکسلی برای ساخت یک عکس باشد.
در تصویرگری داستان کودک با دو نوع متفاوت از تصویرگری روبه‌رو هستیم و دو شکل کتاب داستانی داریم: کتاب مصور و کتاب تصویری.
ما می‌خواهیم یک رمان کلاسیک بنویسیم. مهمترین بخش یک رمان کلاسیک، داشتن «قهرمان» است. متأسفانه مهمترین کاستی رمان فارسی هم این است که کمتر توانسته قهرمان تولید کند!
هر فعالیتی که رخداد و اتفاقی را در بستر زمان بازنمایی یا تعریف کند، روایت (narrative) است. به عبارت دیگر، داستان آن چیزی است که گفته می‌شود و روایت، نحوۀ گفتن داستان است.
ما به عنوان نویسندۀ طنز باید در پرداخت آن خاطره، یک مقدار دروغ بگوییم و اغراق کنیم. یک کمی خاطره را دستکاری کنیم تا بامزه شود...
عکاسی | مهدی طاهری | نگارخانه
آنچه مشاهده می‌کنید حاصل ذوق و کوشش هنرجویان عکاسی مدرسه اسلامی هنر، پس از گذراندن دو دورهٔ مقدماتی و پیشرفته زیر نظر استاد مهدی طاهری است.
صدرا وکیلی | عکاسی | نگارخانه
تصاویری که مشاهده می‌کنید نتیجه ذوق و تلاش هنرجویان عکاسی مدرسه اسلامی هنر، پس از گذراندن دورهٔ عکاسی زیر نظر استاد صدرا وکیلی پاییز 1397 است.
عکس‌هایی که خواهید دید نتیجه کار هنرجویان عکاسی، پس از گذراندن دورهٔ عکاسی زیر نظر استاد حسین سیدی ساروی است.