گزارش جلسه‌ی ششم فیلودرام
(خوانشِ نمایشی «جنایت در کلیسا» اثر تی. اس. الیوت)
در ابتدای این جلسه به اهمیت الیوت در ادبیات معاصر اشاره شد. گفته شد که اثر او با نام «سرزمین هرز»، از برترین شعرهای قرن بیستم محسوب می‌شود و این‌که او در سال ۱۹۴۷ جایزه‌ی نوبل گرفته و هفت نمایشنامه در کارنامه‌ی خود دارد. الیوت، انسانیتِ تنها را کافی نمی‌داند و مذهب را پاسخی برای چالش‌های فکری معاصر معرفی می‌کند. از آن‌جایی که الیوت دکترای فلسفه از هاروارد دارد، می‌توان دل‌مشغولی‌های او را در سه قلمرو فلسفه، هنر و مذهب جست‌وجو کرد.
در ادامه‌ی جلسه، بخش اول نمایشنامه‌ی «جنایت در کلیسا» توسط این‌جانب، به‌طور خلاصه بیان شد و بخش دوم و پایانی آن توسط نقش‌خوانان، به زیبایی اجرا شد. پس از خوانش نمایشیِ اثر، به همراهی دوستان گروه ادبی «عصر سه‌شنبه» و برخی از دانشجویان به گفت‌وگو پیرامون اثر پرداختیم و پرسش‌هایی پیرامونِ متن نمایشنامه مطرح کردیم: این‌که نویسنده‌ای مانند الیوت چگونه به متون کهن و مقدس متصل می‌شود. چگونه از لابلای قرون تاریکی، روشنایی را برای انسان امروز بازنمایی می‌کند. در ادامه‌ی بحث، سید حسین خلیلی از پژوهشگرانِ هنر به این بحث ورود کرد و نکات جالبی را در باب متون بنیادین تبیین کرد. این‌که در سنّت ما کسانی نظیر مولانا، با مثنوی معنوی خود به متنی بنیادین مانند قرآن متصل شدند و همچنین در دوره‌ی معاصر هنرمندانی نظیر قاسم هاشمی‌نژاد چگونه با نگاهی ژرف به واکاوی متون کهن پرداخته و با تراشیدنِ هسته‌ی سخت زبان به ذهن انسان معاصری ورود کردند که از زیست‌جهانِ گذشتگان فاصله گرفته است.
در پایان، از همه‌ی دانشجویان، پژوهشگران و اساتیدی که با دل‌گرمی‌ها، گروهِ فیلودرام را برای ادامه‌ی راه تشویق می‌کنند تشکر می‌کنم.
با فیلودرام همراه باشید؛ جلسه‌ی آینده با کمی فاصله برگزار خواهد شد.
سید صدرالدین فردوسی
