منو
بنیاد فیروزه که حال بخشی از «اندیشکده‌ی هنر و اندیشه‌ی اسلامی» محسوب می‌شود و خود شامل فعالیت‌های گسترده و متنوعی است، در آغاز (سال1386) نشریه‌ی الکترونیکی‌ای بود که به همت جمعی از طلاب هنردوست و هنرمند و با حمایت «مدرسه‌ی اسلامی هنر» راه‌اندازی شد.
داستان‌نویسی، شعر، سینما و اندیشه و هنر از جمله فعالیت‌هایی بودند که در این حلقه از هنرمندان و پژوهشگران شکل می‌گرفت و در مجله‌ی الکترونیکی فیروزه منتشر می‌شد. این حرکت هرچند محدود و کوچک بود؛ اما در دوره‌ی ظهور و حضور خود مخاطبانی جدی و متخصص را از سراسر کشور جذب نمود و مورد استناد و پیگیری جریان‌های هنری قرار گرفت و تا سال‌ها از نشریات مورد توجه هنرمندان بوده است.
نشریه‌ی الکترونیکی فیروزه پس از چهار سال فعالیت مستمر، به دلایلی عمدتاً اقتصادی با وقفه مواجه شد. بعد از آن با همّت و یاری دوستان و همراهان هنرمند و فرهیخته‌ی مدرسه‌ی اسلامی هنر، باز بال و پر گرفت و حال فعالیت‌های آن گستره‌ای بیش‌تر و متنوع‌تری را شامل می‌شود.
امروزه روز، بنیادِ فیروزه شامل بخش‌هایی است چون: چای و داستان، دین و داستان، نقدِ داستان طلاب، فیلودرام، دورهمی ویراستارانه، نمایشنامه‌خوانی، خوانش متونِ کهن، گوهرشاد(حلقه‌ی ادبی بانوانِ اهل شعر)، نقد کتاب، نقد سینما، نقد رمان، مکتب‌های ادبی، کارگاه داستان، کارگاه مستند، کارگاه هنر و تبلیغ، کارگاه فیلمنامه، تجربه‌ی هنرمند و…
نشست‌های تخصصی نقد داستان طلاب، با همکاری اساتید فن داستان‌نویسی، به نقد و تحلیل داستان طلاب می‌پردازد؛ به‌نحوی که در هر مجلس، کتابی از طلاب داستان‌نویس، زیر ذره‌بین منتقدان مطرح قرار می‌گیرد.
سلسله‌نشست‌های تخصصی چای و داستان در راستای ترویج ادبیات داستانی متعهد، با چهره‌های مطرح در عرصه‌ی قلم برگزار می‌شود.
در نشست‌های دین و داستان با حضور اساتید داستان‌نویس، ارتباط ادبیات دینی و ادبیات داستانی مورد بحث و گفت‌وگو قرار می‌گیرد.
دورهمی ویراستانه که با حضور ویراستاران و اساتید مجرب برگزار می‌شود، در راستای ترویج درست‌نویسی گام برمی‌دارد و… .
هر یک از این بخش‌ها معرفی مجزایی را می‌طلبد تا بتوان تصویری از فعالیت‌ها و آثار آن ارائه کرد؛ امّا آن‌چه می‌توان از ایده‌ی اصلی و مرکزی بنیاد فیروزه گفت این است که هرچند رویکرد آکادمیک به مقوله‌ی هنر دارای اهمیت غیر قابل انکاری است و مجموعه‌ی مدرسه‌ی اسلامی هنر نیز تلاش داشته تا به مقوله‌ی هنر نگاهی حکمی و علمی داشته باشد؛ امّا جریان‌سازی در ساحت هنر و ایجاد تعامل با جامعه‌ی هنری، نیازمند آن است که خارج از چارچوب‌های معمول بروکراتیک عمل کرد. جمع‌ها و انجمن‌های ادبی بیش از هر دانشکده‌ی ادبیاتی در تربیت هنرمندان و ارتقای ذائقه‌ی مخاطبان تأثیر داشته و منشأ پیدایش جریان‌های مختلف هنری بوده است.
با توجه به آن‌چه گفته شد، بنیاد فیروزه در پی آن است که اولاً به مسئله‌ی جریان‌سازی و مکتب‌سازی توجهی حکمی داشته باشد و ثانیاً با توجه به این نگاه حکمی، جمع‌ها و انجمن‌های مختلف هنری تشکیل داده و با ایجاد بستری مناسب و آزاد از قیود رسمی به جریان‌های هنری مجال بالیدن دهد. به قول شاعری اگر شعر و هنر رهایی نباشد به چه کار می‌تواند بیاید؟
«اما نمی‌گذاریم آدم‌ها هر روز از نو تعریف شوند؛ نمی‌گذاریم بنفشه‌ها مطابق ذات خود برویند و پروانه‌ها هر رنگی که می‌خواهند بگسترند، امّا نمی‌گذاریم پرتقال رنگ خود را بگیرد… شعر و اساساً هنر، فضا می‌طلبد. این فضا مثل گل شمعدانی باید خودش بروید. آب و خاک و هوای تازه کافی است».
بنیاد فیروزه در پی آن است که آب، خاک و هوای تازه‌ای باشد برای گستره‌ای از هنرهای متنوع و گوناگون تا هر یک به اقتضای خود بالیدن بگیرند و در ادامه با ارائه‌ی بخشی از این فعالیت‌ها در قاب مجله‌ای کاغذی و الکترونیک، تصویری ازین مجموعه‌ی خودـ‌رو را عرضه کرده تا با مخاطبان و همراهان گسترده‌تری تعاملِ آفریننده و آزاد برقرار کند.