ابراهیم اکبری دیزگاه در این کارگاه به انواع تعامل و مواجهه داستان نویس با قرآن پرداخت و چهار نوع تعامل را برشمرد:
1. استفاده از قصص قرآنی؛ بازنویسی و گسترش قصص قرآنی براساس کتابهای تاریخی و روایی.
2. استفاده از مفاهیم و آموزههای قرآنی.
3. استفاده از کهن الگوهای قرآنی.
4. مهمترین و عالی‌ترین نوع تعامل و نسبت نویسنده با قرآن در این مرحله است که نویسنده به گونه‌ای با قرآن رابطه برقرار میکند و مینویسد که وقتی رمانش خلق میشود گویی مصحف جدیدی بر او وحی شده، مصحفی که در راستای فرهنگ و تعالیم قرآن است و ویژگی هدایت و غیرقابل تقلید بودن را دارد.
