شعری از سافو؛ دهمین الهه هنر
روی این خاک تیره
برخی، لشکر جنگاوران را
بهترین می‌دانند
برخی دیگر
صف سربازان پیاده را
و باقی
دریایی از کشتی‌های جنگی روانه را
من اما می‌گویم
هیچ چیز زیباتر و با شکوه‌تر نیست
از نگاه آن که دوستش می‌داری.
درباره‌ی سافو
افلاطون، سافو را دهمین الهه هنر لقب داد و بزرگ‌ترین شاعران رومی مانند کاتولوس Catullus و اوید Ovid از مریدان او بودند و در شعرشان از او بسیار تاثیر پذیرفتند. می‌گویند سولون حکیم، روزی یکی از شعرهای او را شنید و خواست آن را بی‌درنگ از بر کند. وقتی از او علت این شتاب را پرسیدند پاسخ داد: «باید آن را از بر کرد و مرد.» اما به رغم ستایش پیشینیان از اشعار سافو، تنها در زمانه‌ی ماست که قدر سافو دانسته می‌شود و ارزش آثار او روشن می‌گردد. ابیات اندکی که از 9 جلد کتاب اشعارش باقی مانده‌اند، 2500 سال بعد از مرگ او قدرت آفرینندگی این شاعر را بر ملا می‌کنند و او را به عنوان نخستین شاعره مدرن جهان به ما می‌شناسانند. در دنیای غریب ادبیات باستانی، سافو، تنها صدای زنانه بود، تنها نگاه زنانه در دنیایی کاملا مردانه. تنها زنی که توانست «نه» بگوید. و این «نه» خطاب بود به مردانی که جنگ را بزرگ‌ترین فضیلت انسان می‌دانستند.
