بر قاطبه ادب‌دوستان و هنرشناسان ایران عزیز همیشه اسلامی روشن است که شعر شکوهمند پارسی که میراث گران‌سنگ پیشینیان پارسای ماست گوهری نایاب و نامیراست که در گذر از خزان زمان به دست ما رسیده و شکوفندگی بازآغازیده است. شعر موهبتی الهی است که فرشته الهام در قلب هرکس که عشقش کشد داخل می‌کند، شعر جوششی الهی است و نمی‌توان آن را با چیزهای دیگر قیاس کرد. با این حال شعر، این گوهر کمیاب، در روزگار ما توسط شاعران دیگر (غیر از ما) مورد برخی به ظاهر نوآوری‌های در باطن مخرب قرار گرفته است. این شاعران بدون توجه به رنگ و بوی جاودان شعر فارسی که در طول تاریخ چون گوهری پاک صیقل خورده و درخشان گشته و به ما پیوسته است، می‌کوشند در مسیر شعر فارسی تغییر ایجاد کنند. اگر نبود بار امانت پاسداری از شعر پارسی که بر دوش ما نهاده است دم نمی زدیم و با تواضع همیشگی شاعران فاخر این سرزمین به شرکت در کنگرات ادبی و اخذ مسکوکات بسنده می‌نمودیم. اما از آن‌جا که این تیشه می‌رود تا بر پیکره این درخت کهنسال فرود آید و ساحت زبان فارسی و تفکر اساطیری این سرزمین را نابود فرماید، خلاف خلق وخوی نهادینه شاعران که از کنار مسائل به کرامت می‌گذشته اند قلم برگرفته‌ایم تا در راستای حمایت از شعر ناب و فاخر این سرزمین مانیفست شعر ناب فاخر را اعلام داریم.
ما بر آنیم که شعر را از برای تاریخ می‌گویند، نه از برای زمان فانی و گذرای حال. شعر گوهری جاودان است که تنها گوهریِ تاریخ می‌تواند قدر نایاب آن را دریابد و بر تارک اندیشه بنشاند. مردم فاخر این سرزمین باستانی نیز همواره شعری را پسندیده و بر لوح خاطر تابناک خود حک کرده‌اند که از ورای مسائل زمان به ازلیت و ابدیت کلام اندیشیده باشد. اگرچه شعر فاخر از به‌به و چه‌چه مردمان کوچه و بازار نفس می‌گیرد و زندگی می‌آغازد، اما این زمان جاری اساطیری است که ارزش آشکار و نهان شعر فاخر را در فراخنای زمان به تصویر می‌کشد.
شعر ناب آن است که از ورای معانی ظاهری به بی‌معنایی اساطیری شعر فارسی نزدیک شده باشد. شعر ناب و فاخر همچون هر شعر ناب و فاخر دیگری قابل صدق و کذب نیست و در بی‌معنایی سیال اساطیری تفکر عرفانی ایرانی غوطه‌ور است. شعر ناب و فاخر بدون آن‌که اشاره‌ای به وقایع زودگذر و فانی در زمان داشته باشد خاطره شکوهمند مردمان را به تماشا می‌نشیند. شعر ناب و فاخر احساس و عاطفه رشک برانگیز مردمان ناب علی‌الخصوص قشر نسوان را هدف می‌گیرد و روح آنان را به تعالی می‌کشد. و در یک کلام شعر ناب بدون آن‌که به ساحت اخلاق عمومی و امنیت اجتماعی خدشه‌ای وارد کند تقدیس‌گر زیبایی‌های نهفته در این قشر ملکوتی است. لذا ما شاعرن ناب و فاخر هم‌روزگار اعلام می‌داریم تنها شعر ناب و فاخر است که می‌تواند ناجی و منجی زبان و ادب پارسی از زبان‌ها و ادب‌های بیگانه باشد و مؤلفه‌های اساسی شعر ناب و فاخر را به شرح زیر اعلام می‌داریم:
مهربانی و مهرورزی و مهراندیشی و پرهیز از مسائل مبتلا به و مناقشه‌برانگیز سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و در یک کلام غیرادبی پرمعنایی، بی‌معنایی و چندمعنایی اساطیری و پرهیز از تک‌معنایی و بامعنایی صریح
پرهیز از امکان صدق و کذب و نزدیکی به سیالیت عرفانی در معما
توجه به قشر فاخر نسوان و هدف‌گیری ذوق و سلیقه متعالی این قشر فرهیخته
توجه به عاطفه بشری در عین عدم عدول از مزر اخلاق و امنیت اجتماعی
توجه به تاریخ و آیندگان در عین به‌به‌انگیزی متعالی کوچه و بازار
موارد متعدد دیگر.
امید که کلیه شاعران فاخر و متعادل با پیروی از اصول چندگانه فوق و یاری رساندن به جریان شعر ناب فاخر، پیشاپیش نحله‌های غیرفاخر ایستاده و موجبات رشد و تعالی ادب ایران زمین را فراهم آورند. همچنین به زودی با همکاری کلیه نهادهای فرهنگی کشور، به زودی نخستین کنگره شعر ناب و فاخر را برای حمایت از این جریان و حامیانش، و با جوایز فراوان برگزار خواهیم کرد.
